2003 yılı Temmuz ayı, sırtımda boyu nerede ise benim kadar bir çanta ile ( acemilik işte ) Kastamonu Yolkonak İzcilik tesisine nefes nefese girdim. Ocakbaşı Eğitim Kampı vardı ve ben geç kalmıştım. Etrafta kimseler yoktu danışacak birini ararken karşıma fularından bu eğitimin eğitimci lideri olduğunu tahmin ettiğim ve adının Cengiz Çekdemir olduğunu sonradan öğrendiğim kişi ile karşılaştım.

• Kimsin sen kızım? Kursiyer misin?
• Evet Şey ben …..
• Hadi daha fazla geç kalma törene yetiş

Yanındaki kişiye dönüp:

• Liderime bir oda gösterir misin üniformasını giysin Şimdi çadırını kuracak zamanı yok.

Bana dönerek:

• Çabuk hazırlan kızım hadi dedi. O günden beri hala kızçesi olmak benim için çok gurur verici.

Hazırlanıp tören alanına çıktım. Bir köşeye ilişmeyi planlarken, yine sonradan adının Mehmet Ali Birsen lider olduğunu öğrendiğim kişi:

• Liderim sizi şuradaki iki liderimin yanına alalım geç kalanların toplandığı bir ekip oluşturacağız                                                 Ilgaz Ocağının 4. Ekibi olursunuz ben de Ocakbaşınızım dedi.

Evet denildiği gibi biz tam bir toplama ekip olduk. Bu kursa sanki zorla gönderilmiş ya da yanlışlıkla kampta mahsur kalmış insanlar gibiydik. Ben çok hevesliydim aslında, sadece biri altı biri bir buçuk yaşında iki çocuğumu bırakıp gelmiş olmanın burukluğu vardı. Ama kursta hamile arkadaşı görünce her şartta izcilik diye düşündüm. Toplama ekibimiz aslında çok uyumluyduk. Ama planlı programlı çalışamıyorduk maalesef. Tamamen doğaçlama takılıyorduk kursta. Sonuçta da hiç birincilik alamıyorduk. Ateş gecesi etkinliklerimiz bile son dakika ne çıkarsa bahtımıza şeklinde oluyordu. Hepimiz durumdan memnun eğleniyorduk. Mehmet Ali lider bir gün yanımıza gelip:

• Dördüncü ekip ben sizi çok sevdim yarın birinci olmanızı sağlayabiliriz

Bir arkadaşımız atıldı:

• Hile mi yapacağız liderim?
• Olur mu öyle şey! Size havada duran bayrak direği yapmanızı önereceğim. Hatta nasıl yapılacağını çizeyim. Bunu yapanların birinci olmadığını hiç görmedim dedi.

Tüm rahatlığımızı, sakinliğimizi bozmuştu liderimiz. Heyecanla ertesi güne kadar çalıştık. Bayrak törenine adımızın okunacağından emin bir şekilde gittik. Ama hüsran ikinci üçüncü bile olamadık. Oysa çok güzeldi bayrak direğimiz. Mehmet Ali lider yanımıza gelip:

• Tebrik ederim hayatımdaki ilklerden biri oldunuz. Ama siz gönlümün birincisisiniz bu rozeti                   Ekibinizin adına ekipbaşınıza vermek istiyorum diyerek. Gömleğinden çıkardığı rozeti bana verdi. Hala saklıyorum.

Hayk maceramıza yine bizim rahatlığımız damga vurdu. Etrafımızda diğer ekiplerin koşuşturmasını gördükçe gerildim.

• Arkadaşlar biz bir hazırlık yapmayacak mıyız?
• Aşçıdan soğan, tuz, domates ve ekmek aldım hazırlık tamamdır.

Bastık kahkahayı evet hazırdık. Gece olunca verilen haritada kamp alanını bulabileceğimizden bile şüpheli şekilde yola çıktık. Kurumuş dere yataklarından kayarak indik tırmandık. Ekip arkadaşlarımızdan biri ayağını burkana dek harika gidiyorduk.

• Beni bırakın siz gidin ben buracıkta kamp yaparım.
• Olmaz kızım kimseyi geride bırakmayız.

Diyerek arkadaşımızı sırtladığımız gibi yola devam ettik. Kamp alanına yerleştik çadırlarımızı kurduk. Verilen malzemelerle ağaç dallarını kullanıp iki taş arasında şiş köfte yaptık. Hazırlığımız burada çok işe yaradı. Sonra Cengiz liderimi ve yanında hamile liderimizi gördüm. Çaya davet ettik. Anladım ki buraya gelmenin kolay yolu varmış. Sabah dönerken baktık ki tesisin arkasındaymışız.

Kamp kapanış törenimizi yaptık. Toparlandık her güzel şey gibi bir haftalık kampımızın da sonuna gelmiştik. Servisimizi beklerken Cengiz lider bizi çağırdı

• Çocuklar sizi Turgay Yarbasan liderle tanıştırayım. Bizden sonra kursun müdürü kendisi. Turgay bu ekip Ocakbaşı kursunun en başarılı ekibi oldular. Bir ödül de ben vermek istiyorum. Senin kursunda da kalsınlar.

Turgay liderin cevabını beklemeden yolun ucundaki servisi gösterip aman liderim gecikmeyelim biz dedik. Arkamızdan kahkahalarla gülüyorlardı.

 

Nihal BAŞARIR

Ocakbaşı